9 Haziran 2013 Pazar

Öğrencilerim

Öğrencilerimden nasıl ayrılacağım, bilmiyorum.  
Onları çok sevdim. 
Resmen yemekte de bir grup olduk. Emircim hep yanına oturmamı istiyor. Etrafımızı da sevdiği arkadaşlarıyla donatıyor. Keyifli sohbetler oluyor böylece. Önceden sözleşiyoruz beraber oturalım diye.  Eğer ben yemek sırasında biraz uzaktaysam bana sesleniyorlar, "Öğretmenim bizim yanımıza gelin!" diyorlar. Ben de onların yanına gidiyorum. Başka öğretmenlerin içinde de bana "En kral hoca" diyorlar. Ben de gururlanıyorum. Ne güzel, üç ay gibi kısa sürede zor olan bir şeyi başarmışım diyorum. Kendimi tebrik ediyorum. Eski (doğum iznine çokan) öğretmenlerini de çok seviyorlardı. Beni de sevdiler. Önyargılı olmamayı, çok sevdikleri bir öğretmenin yerine gelen yeni öğretmeni de sevebileceklerini gördüler. 
Seneye başka bir okulda devam edeceğim. Onları da yanımda götürsem mi ne... :) 
Saf sevgiyi görebileceğiniz evden sonra tek yer okul galiba... Öğrenciler severlerse size aileden biriymişsiniz gibi sevgi gösteriyorlar ya da beşler böyle bilmiyorum. Ya da küçük sınıflar böyle oluyor galiba...
Sevgiyle kalın...

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder