Okulum

Öğrencilerimi çok seviyorum. Çok tatlılar. Bir o kadar da yaramazlar ama insanların içindeki iyi yanları görmek hoşuma gidiyor. Onların kendi varoluşlarını ispatlama çabalarını görmek de güzel. Herkes farklı bir şekilde ispatlamak, göstermek istiyor kendini. Evet 10-11 yaşlarındaki çocuklardan bahsediyorum ama bu yine de böyle. E benim Ada'yı düşünürseniz o da 2,5 yaşında ama o bile boyuna posuna bakmadan bu döngünün içinde yer almaya çalışıyor. 

Bir tane Emir'im var. Çok tembel ama bir o kadar da iyi niyetli, güler yüzlü bir çocuk. Aslında "kalbi temiz" demeye çalışıyorum. Genelde tembel çocuklar sevilmez ama dersine girmeyen öğretmenler bile Emir'i çok seviyor. Kalbinin temizliği etrafına pozitif enerji yaydırıyor. O da herkesin kalbini çalıyor. Mesela derste sıkılınca "Öğretmenim başka bir şey yapalım." diyor. Bunu o kadar saflıkla söylüyor ki kızamıyorsunuz. Onun kalbini kıramıyorsunuz. Yoksa istemesem de derste kalp kırdığım oluyor. Sinir ederlerse bağırıyorum, kızıyorum onlara ama niyet önemli sanırım. Bir insanın niyetinin iyi olduğunu anladığınızda ona kötü davranamıyorsunuz. Yani bunu başkası dese azarı işitmişti. Emir'e kızamadım işte... :) 

Eğer yemekhanede karşılaşırsak Emir hemen beni yanına çağırıyor. "Öğretmenim karşıma oturun." diyor. Ben de hemen kabul ediyorum. Enerjisi yüksek bir çocuk etrafındakileri mutlu ediyor, gülümsettiriyor. Bir de çok eğlenceliler. Etrafımızda haliyle Emir'in arkadaşları oluyor. Yani 10-11 yaşlarında erkek çocuklar. Çok eğlenceliler. Kendilerine de söyledim: "Siz çok eğlencelisiniz ben hep sizinle oturayım." dedim. Onlar da "Biz çok eğlenceliyiz." deyip güldüler. Hep gülüyorlar. Kendi ergenliğinizi düşünün saçma şeylere çok gülerdiniz değil mi. Gülünmeyecek şeylere bile gülüyorlar. Şimdi aklıma gelmiyor ama bazen cümle içindeki kelimelere bile gülüyorlar. Ben de gülüyorum. Dün yemekhanede "Biz portakallardan meyve suyu yapıyoruz öğretmenim." dediler. Ben de "Hadi yapalım" dedim. Portakalları ikiye böldük, bardakların içine sıktık ve içtik. O kadar güzel oldu ki anlatamam. Çok güzel bir paylaşımdı benim için. Yemekleri bitince hemen kalkıyorlar. Vın bahçeye, top oynamaya koşuyorlar. Bazen aceleden bana "Afiyet olsun" demeyi bile unutuyorlar :) Canlarım benim. onlarla bu kısacık paylaşımın keyfi bambaşka :) ...